Flamenco
Bij het kerstdiner zat ze daar
De mevrouw van de muziek
Bruine ogen, een bloem in het haar
Dat oogde alvast sjiek
Ze is niet groot, vier turven maar, met een vriendelijk gezicht
De meneer naast me begint haar te schetsen
En ik schrijf een gedicht
Spaanse klanken klinken, over liefde en over smart
Mijn oren slaat ze over
Ze raakt rechtstreeks mijn hart
Wat heeft dat klein mevrouwtje een fenomenaal geluid
Vol passie en emotie, komt dat er zomaar uit
Bij haar zang begeleidt ze, zichzelf op gitaar
Ze laat ook deze zingen en raakt een gevoelige snaar
Ze vult de hele ruimte, het is echt muisjesstil
Niemand die op dit moment, iets anders horen wil
Het applaus is dik verdiend en laat weten:
Dit moois zullen we nooit vergeten
Gaby Gijserts